ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Χωρίς πολλά σχόλια από τις λέξεις των παιδιών και μόνο μπορεί
να κατανοήσει κάποιος ότι τα παιδιά βρίσκονται σε ακραία ψυχολογική
ψυχική και πνευματική εξόντωση.
Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από τα λογάκια τους που έχω καταγράψει
αυτά τα τρία χρόνια.
Η κόρη μου Αθηνά μου έλεγε συνεχώς.
“……μην σε νοιάζει, θα τα καταφέρω εγώ……είμαι μεγάλη……έννοια σου όποιος
σηκώνει χέρι επάνω μου του δίνω και καταλαβαίνει……τι με πέρασες
εμένα παιδάκι μου……”,
Αυτά τα έλεγε κρύβοντας μου ότι έτρωγε συνεχώς ξύλο από την
μητέρα της και από την γιαγιά της, ενώ τους έδινε και αυτή.
Δηλαδή πάλευαν σχεδόν κάθε ημέρα με το παιδί κτυπώντας το. Επίσης
όταν βρίσκεται υπό την εξουσία και επιρροή της μητέρας της κάνει
ανεπίτρεπτα πράγματα εναντίον μου. Δεν με ακούει σε τίποτα,
καταδυναστεύει τα αδέλφια της κατ’ εντολή της μητέρας της, δεν
με πιστεύει σε ότι δήποτε της πω, δεν δέχεται να ακούσει πραγματικά
γεγονότα ακόμη και για την ίδια την ζωή της, δεν επιθυμεί να
δει τις παλαιότερες φωτογραφίες της, δεν έχει ισορροπημένη διαχείριση
της κρίσης που υπάρχει, μου λέει συνεχώς ψέματα, με κτυπά μπροστά
σε κόσμο, με βρίζει με λέξεις όπως
“…… είσαι μαλάκας …… είσαι ηλίθιος …… άει στο διάολο μαλάκα …… σε έχω
χεσμένο …… είμαι της υψηλής κοινωνίας εγώ ……”
Οι βρισιές αυτές είναι χαρακτηριστικά της σταδιακής μύησης των
μικρών ανηλίκων κοριτσιών στο κύκλωμα των γυναικών της διεστραμμένης
πεθεράς μου και της ακολουθούσα κόρη της και συζύγου μου.
Όμως όταν είμαστε μόνοι μας μου δείχνει εμπιστοσύνη για την
ζωή της όπως στην οδήγηση του αυτοκινήτου όπου με εμπιστεύεται
απόλυτα, και αναζητά την προστασία μου όταν φοβάται.
Αυτά όλα αποδεικνύουν ότι το παιδί συμπεριφέρεται σχιζοφρενικά
εξ’ αιτίας της καθ’ ούς.
Ο υιός μου Ηρακλής μου έλεγε συνεχώς.
“…… πήρε η μαμά ένα χαρτί και δεν μας αφήνει να πάμε πουθενά …… δεν
γίνεται να γράψεις και εσύ μπαμπά ένα τέτοιο χαρτί στο κομπιούτερ
για να μας πάρεις; …… δεν μπορώ άλλο εκεί μέσα …… δεν αντέχω
άλλο …… ξεχνάω τα πάντα …… εάν ξεχνάω τουλάχιστον δεν στεναχωριέμαι
και δεν πονάει το κεφάλι μου μπαμπά …… η γιαγιά συνεχώς με δέρνει
στα μούτρα και στα αυτιά και στο κεφάλι …… μου κάνουν συνεχώς
φασαρία πολύ δυνατά και δεν μπορώ να πω μπροστά τους ότι με
δέρνουν γιατί μετά θα γίνει χαμός …… με βγάζει έξω από το σπίτι
και μου λέει «πήγαινε έξω ρε» και εγώ φοβάμαι και δεν μπορώ
πια να λέω όχι …… η γιαγιά βγάζει συνεχώς έξω τον Απόλλωνα και
κτυπάει την ξύλινη πόρτα και του λέει, ‘θα έρθει ο γέρος να
σε πάρει’, μέχρι να κλάψει πολύ …… αν δεν κλάψει η γιαγιά δεν
σταματάει …… εγώ το καλοκαίρι νόμισα ότι πηγαίναμε στα ψηλά
‘λώνια, δεν ήξερα ότι θα μας φέρει Αθήνα …… πρέπει να περιμένω
να γεράσω για να ξάνα μείνω μαζί σου; ……”.
Επίσης μου ζητούσε συνεχώς να μπορέσω να κάνω κάτι για να τον
πάρω από εκεί, ενώ ήδη έχει σταματήσει να αγαπάει την μητέρα
του όπως πριν.
Τα χειρόγραφα του Ηρακλή στις 18/09/2006.
Όπως προανέφερα τα χειρόγραφα αυτά τα έγραψε ο Ηρακλής ευρισκόμενος
μαζί με τον αδελφό του Απόλλωνα στις Καμάρες Αιγίου λίγο πριν
«μας» συλλάβουν για την «αρπαγή» που έκανα στις 16/08/2006 των
δύο παιδιών για να τα προστατεύσω. Αυτός είναι και ο λόγος που
το τρίτο χειρόγραφο είναι ημιτελές διότι κτύπησαν την πόρτα
οι αστυνομικοί.
Επίσης την τελευταία πρόταση “Δεν
θέλω να μινο με τιν μαμα εγω και ο Απολλων” την έγραψε χωρίς να το δώ εγώ όταν βρισκόμασταν μέσα στο
αστυνομικό τμήμα Αιγίου.
Χειρόγραφο Ηρακλή [ 1 ]
_(04%25).jpg)

Δευτέρα 18 Σεμπτεμβρίου
2006
Ηρακλής
Εγώ είθελα να μίνο
και με του δυο Γονις αλλά αφου η μαμά
με βαράι άσκιμα και δινατα και για αυτόν
τον λόγο θέλω να μίνο με τον
μπαμπα και ο αδελφόσ μου λέη οτι
τον αγαπαη μέχρι τον ουρανό και θέλουμε
να μίνουμε στο σπίτι που έχουμε βρί
στίς Καμαρες.
Χειρόγραφο Ηρακλή [ 2 ]
_(04%25).jpg)

Δευτέρα 18 Σεμπτεμβρίου
2006
Ηρακλής
Μια μέρα ντυθήκαμε
στο αίγιο για να πάμε στα ψηλαλόνια να
πέξουμε με κάτι φίλους και όπος
κατεβίκαμε πίγαμε στι μοδίστρα και μας
έδοσε τριάντα ευρό και τις ίπε φίγε τα’ορα
για αθίνα. Πίραμε ένα λεοφορίο και πίγαμε
στιν αθήνα χωρίς να ξέρουμε τι γίνετε.
Αφού φτάσαμε στιν αθήνα πίγαμε στην γιαγια
την Ιφιγένεια μίναμε για δυο μέρες και
τιν τρίτη μέρα στακόθικε η μαμα με τιν
Ιφιγένεια και μετά μας εδιοξε και
ίμασταν όλι μέρα στον δρομο μέχρι
που πίγαμε στιν γιαγια μαρια κατά τις 6 η 7
ιώρα. Μια μέρα που τιν είχα π
κλανιάρα και τότε με στρίμοξε στο
νταμι και με κτίπαγε. Με κτίπαγε δινατα
στο κεφάλι και στο πρόσοπο. Και κτίπαγε
εμένα τον Απολλωνα και την Αθηνα
σινέχια και δεν θέλουμε να την βλέπουμε.
Μας χτιπαγε μας φόβιζε η μαμα
και η Μαρία. Μετά από έναν χρόνο
Χειρόγραφο Ηρακλή [ 3 ]
_(04%25).jpg)

Βρίκαμε ένα σπίτι
και μίναμε. τιν πρότι βδομάδα κιμόμαστα
στο πάτομα. Μετά βρίκε δουλιά και δούλευε
τέσερις ώρες αλλά μετα δούλευε ενιάωρο.
Και μας άφινε μόνα μας και καμια
φορά εύριζαν τον μπαμπά. Ακόμι
όταν τρόγαμε στιν γιγια τιν μαρία είχε
κλοτσίσι τον απόλλονα στα πλευρα και
πνίγηκε. Όταν βρίκαμε το σπίτι η μαμά
συνεχισε να μας βαράι της Αθηνα της είχε
σπάσι ένα πλαστικο κουτακι στο
κεφαλι επισις εμένα με κτίπαγε με δινατες
κλοστιε μπουνιές και δινατα χαστουκια
και...
Δεν θέλω να μινο
με τιν μαμα εγω και ο Απολλων.
Ο υιός μου Απόλλων 4 ετών μου έλεγε
από το τηλέφωνο όσο καιρό αρνούνταν να μου τον δώσουν
κοντά μου.
“…… πάρεις εμένα …… θα φύγω μόνος μου …… δεν θέλω μαμά, θέλω μπαμπά
…… η μαλακισμένη η γιαγιά με βαράει συνεχώς και κλαίω …… μου
σπάει τα παιγνίδια επίτηδες …… να την δείρεις την μαλακισμένη
…… να της σπάσεις τα μούτρα …… να μου πάρεις ένα πιστόλι να
βαράω την γιαγιά …… γιατί δεν με παίρνεις μπαμπά; …… θα φύγω
να έρθω μόνος μου εκεί (και κτύπησε την αδελφή του που βρήκε
τυχαία μπροστά του και άνοιξε την πόρτα να φύγει) …… μπαμπά
να έρθεις να τους σπάσεις την πόρτα και να μπεις μέσα ……”,
Με αυτά τα παιδικά λόγια μου ζητούσε συνεχώς να τον πάρω από
εκεί, και μην μπορώντας να καταλάβει ακριβώς τι συμβαίνει στην
αρχή μου επέρριπτε ευθύνες ότι εγώ τον έχω εγκαταλείψει την
στιγμή που αυτός υποφέρει εκεί που βρίσκεται και χωρίς εμένα
και εγώ δεν πάω να τον πάρω.
Διαρκής Υποβολή των παιδιών με την
πρόταση "…τα παιδιά όταν θα μεγαλώσουν θα καταλάβουν…θα μεγαλώσουν
κακομοίρη μου και θα σε κάνουν τόπι στο ξύλο…".
Η καθ’ ής όλο αυτό το χρονικό διάστημα προσπαθεί συνεχώς να
υποβάλει στα παιδιά διάφορες αρνητικές σκέψεις ώστε να τα κάνει
να μην με θέλουν. Ειδικότερα λέει μερικές δόλιες προτάσεις προς
τα αγόρια για να τα «πειράξει» στις ευαίσθητες χορδές τους.
Συγκεκριμένα προσπαθεί να τα κάνει να την υπερασπίζονται ως
αγόρια προς την μάνα τους. Μια πρόταση λοιπόν που λέει συνεχώς
είναι "….τα παιδιά όταν θα μεγαλώσουν θα καταλάβουν….θα μεγαλώσουν
κακομοίρη μου και θα σε κάνουν τόπι στο ξύλο….", υπονοώντας
ότι ακόμη που είναι μικρά δεν μπορούν να καταλάβουν το συμφέρον
τους και φυσικά όταν θα μεγαλώσουν θα καταλάβουν ότι εγώ είμαι
λάθος και θα στραφούν εναντίον μου.
Αυτό το έχει καταφέρει να το υποβάλει στην κόρη μας Αθηνά η
οποία το λέει συνεχώς ως παπαγάλος της καθ’ ούς. Μάλιστα η κόρη
μου συμπληρώνει συνήθως ότι “….όλα τα αγόρια είσαστε σαν
μικρά παιδιά και δεν μπορείτε να καταλάβετε αυτά που καταλαβαίνουμε
εμείς τα κορίτσια….”.
Ταυτόχρονα όλα αυτά τους τα διδάσκουν και διάφορες φίλες της
καθ’ ούς που έρχονται στο σπίτι οι οποίες είναι μητριαρχικές
και έχουν πρόβλημα με τους άνδρες και τα αρσενικά, αφού τον
τελευταίο καιρό η καθ’ ής μόνο με τέτοιες φίλες κάνει παρέα.
Βέβαια εγώ με τα αγόρια κάνουμε πλάκα μεταξύ μας και μεταξύ
άλλων τους λέω, “….παιδιά η μαμά θέλει να παλεύουμε αλλά
εμείς δεν έχουμε κάνει ακόμη την παλαίστρα που σας έχω υποσχεθεί
και δεν θα της κάνουμε ακόμη το χατίρι….”, και φυσικά τα
παιδιά καταλαβαίνουν ότι προσπαθεί να μας βάλει να τσακωθούμε
και βγάζουν αρνητικά συμπεράσματα γι’ αυτήν και όχι για μένα.
Όμως η δική της πρόθεση είναι να επιφέρει ρήξη στις καλές σχέσεις
που έχω με τα παιδιά, πράγμα που έχει καταφέρει σε μεγάλο ποσοστό
με την κόρη μας.